In mijn vorige banen leerde ik al snel het adagium “verandering is de enige constante” te omarmen. Zeker op momenten wanneer er grote veranderingen werden aangekondigd. Bij al deze (vaak plotsklapse) veranderingen gingen mijn collega’s en ik altijd langs de stadia van kubler-Ross

Ongeloof- ontkenning

Protest – boosheid

Onderhandelen – vechten

Verdriet- depressie

Aanvaarden

Het werd eigenlijk een algemeen aanvaard proces, met alle “collateral damage” (mensen die uitvielen, van baan veranderden of in permanent verdriet-fase bleven hangen) die daarmee gepaard ging.  De reden was vaak dat er vanuit oud denken en patronen een situatie werd benaderd (downloaden-probleem), waardoor er vanuit die kennis rechtstreeks naar een oplossing werd gewerkt (performing - oplossing).  

Kon dat nu niet anders? In 2008 ontdekte ik, tot mijn grote vreugde, Theory U van Otto Scharner. Ik was fervente aanhanger van deze methodiek. De wereld waar ik toen in werkte begreep wat ik ermee bedoelde, maar had er gewoonweg niet de tijd voor om zo zaken te benaderen in de organisatie. Snelheid was nog steeds geboden en daardoor bleef men na elke verandering bovenstaand proces monitoren en managen.  

Bij Sofie zag ik het boek van Otto Scharner gelijk in de boekenkast staan. De manier waarop we veranderingen bij Sofie aangaan gaat vanuit dit principe.  

Hoe? Eigenlijk gaat dat min of meer organisch. We hebben geen wekelijkse project-meetings waar we volgens de theorie de stappen erbij pakken en deze doorlopen. Het zit meer in ons systeem, hoe we de dingen doen.  Bij Sofie bekijken we zaken als heelheid. We betrekken hierbij de zaken die ook in het onderbewuste zitten.  

Ik hoor je al denken: “ja lekker dan, fijn. Maar, daar kan ik niet zoveel mee. “

Maar het goede nieuws is dat al deze stappen al in je zitten. Ze hebben alleen de ruimte nodig. Dus bij deze kort toegelicht wat de stappen van Theory U eigenlijk zijn.  

Ook hier begint het overigens met een probleem (downloading) en eindigt het uiteindelijk met een oplossing (performing). De 5 stappen die hier tussen zitten en die vooral in alle rust doorlopen mogen worden zijn:  

Seeing: Zien is waarnemen, maar hier wordt het proces bedoeld waar je met een open frisse blik opnieuw gaat kijken wat er nu echt speelt zonder te oordelen.

Sensing: Dit noemt Scharmer een verbinding aangaan vanuit een open hart. Dit zegt het al, verbinding maken met anderen door contact te maken met jezelf en de ander. Je start met waar te nemen wat er binnen in jou gebeurt, wat het voor de ander betekent.

Presencing: In deze derde fase wordt de tastbare wereld verbonden met het holistische wereldbeeld dat alles wat leeft met elkaar verbonden is. Anders gezegd: is dit dat je voorbij je eigen belangen kijkt en je jezelf verbindt met het geheel.

Crystallizing

Je ontwikkelt jouw intentie en/of visie, dit kan natuurlijk ook als team of organisatie. Wat heb je te doen, vanuit een duidelijke visie. Je blijft daarbij openstaan voor wat zich manifesteert (zie sensing).

In deze fase van de Theory U gaat het vooral om het kunnen verbeelden van een mogelijke toekomst. Het uitkristalliseren is het vorm geven aan de inzichten en ideeën die in de presencingfase zijn ontstaan.

Prototypen

In prototyping ga je de ideeën omzetten in voorzichtige, eerste acties. Dit doe je door de nieuwe ideeën direct uit te proberen, om te zien of het werkt.

Uiteindelijk komen we bij Sofie ook tot performing.  Kennen wij dan de fases van Kubbler-Ross niet bij veranderingen? Ja natuurlijk wel! En die hebben we, zoals wij dat noemen: doorleefd, bekeken, neergelegd, weer opgepakt en tegen het geheel aangehouden. Ook wij leven in dezelfde wereld waar jij lezer, in leeft. In een wereld met verandering als enige constante nemen we de rust zodat er ruimte ontstaat voor de volgende beweging.